ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Ήταν ένα μικρό καράβι |
Τελευταία ανακάλυψα διαβάζοντας ένα ομολογουμένως πολύ όμορφο και χρήσιμο βιβλίο, πως μπορούν κάποιοι άνθρωποι «να παίξουν το παιχνίδι του ανύπαρκτου χρόνου» με μεγάλη επιτυχία. Ευφυές αν αναλογιστούμε πόσα ψεματάκια ακίνδυνα και εντελώς αβασάνιστα αραδιάζουμε κάποιοι από μας (ίσως) στην καθημερινότητά μας.
-Δε προλαβαίνω, αφού ξέρεις απόψε έχω να πάω εκεί(μπλα μπλα μπλα)
-Έλα τώρα με πήρε ο ύπνος αφού ήμουν τόσο κουρασμένος(μπλα μπλα μπλα)
-Δε κατάφερα να σου στείλω μήνυμα έβλεπα μια ταινία και ξεχάστηκα (μπλα μπλα μπλα).
- Έχω τόσα προβλήματα και συ παραπονιέσαι…(μπλα μπλα μπλα).
-Το παιδί, το σκυλί, οι γονείς, η δουλειά, η Νίτσα, όλα αυτά κι άλλα πολλά…
Και ανακαλύπτεις πως ξαφνικά έχει αρχίσει το παιχνίδι του ανύπαρκτου χρόνου. (παιχνίδι που το παίζει ο άλλος μαζί σου μόνο), και περιμένει να το πιστέψεις και να έχεις και συμμετοχή. Κι αρχίζεις κι εσύ να λες και να κάνεις διάφορα, (προσπαθώντας να καταλάβεις κάνεις επίθεση αντί για άμυνα).
Φαύλος κύκλος.
Παιχνίδι παλιό όσο και σύγχρονο μαζί.
Τόσα δεν και αχ και τι και πως.
Ένα σε βαριέμαι ρε παιδί μου θα ‘ταν καλύτερο.
Έτσι για να ξέρουμε που βαδίζουμε.
(Αβάδιστα, αβασάνιστα, ανώφελα).
Εγώ ξέρω να λέω: όταν θέλεις μπορείς.
Βρίσκεις χρόνο.
Και προτείνω, πως, καλύτερα η αλήθεια παρά χαζά και άσκοπα λόγια…
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.