ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΟΥ

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΟΥ
ΔΟΚΙΜΙΟ-ΠΟΙΗΣΗ-ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

About Me

My photo
ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ, ΑΘΗΝΑ, Greece
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ - ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΙΔΕΟΠΝΟΟΝ

ΠΟΙΗΣΗ

ΠΟΙΗΣΗ
ΚΟΡΑΛΙΑ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΟΤΑΡΑΧΗ
Powered By Blogger

Η ΨΥΧΗ ΓΥΡΕΥΕΙ ΤΟ ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟ

Η ΨΥΧΗ ΓΥΡΕΥΕΙ ΤΟ ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟ

ΑΝΙΧΝΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΝ-ΟΙΚΕΙΟΝ

Sunday, June 17, 2007

Andreas Embiricos



Le Cerisier
(traduction de Jacques Bouchard)





Et pendant qu'à chaque pression de sa région pubienne
Ses fesses contractées ondoyaient comme des sphères immaculées
Les lèvres collées à l'écorce de l'arbre
Elle suçait goulûment comme un bébé qui tète
La sève qui jaillissait onctueuse et parfumée
De l'écorce du cerisier dans sa bouche jusqu'au moment où
Secouée de frénésie la gamine
Parvint à l'orgasme de nouveau.

C'est alors seulement que ses genoux fléchirent
Et la petite s'étendit de tout son long sur le sol
Au pied du cerisier bordé d'une claie
La sève de l'arbre et son goût plein la bouche
Deux cerises dans les cheveux
Toute la sérénité du ciel dans son âme
Ainsi comme au pied de cet arbre elle s'était affaissée
Les yeux révulsés la tête renversée
Elle d'un mouvement
Loin de se douter qu'elle était épiée
Le cœur dans notre poitrine nous débattait à tout rompre
La gamine se croyant seule
Fléchissant les genoux
Ouvrit toutes grandes ses cuisses
Exhibant à nos yeux épatés
Dans toute sa bouleversante beauté
Macérée tuméfiée de sous sa robe
Sa conque d'amour
Comme une rose rouge madéfiée par la pluie
Comme une rose rouge complètement épanouie.

[Ce jour d�'ui tant demain qu'hier, Athènes, 1984]

Nίκος Καρούζoς


(άτιτλο)

προέρχομαι από βάναυσο πράσινο κι από οδυνηρό γαλάζιο
τρώγοντας τα νύχια μου

σημάδι φαντασίας

κάποτε με κομψότητα
συχνά ματώνοντάς τα

βυθίζομαι στον ύπνο ωσάν αναπεσόντας με ιώδη άμφια
δυo συλλαβές ακόμη και θα κλατάρω
σε νοερά μου έντομα παρέτυχα με άσπρο ανεμιστηράκι
φωνητικός ο Αύγουστος που φτύνει λέξεις απ' το μεσημέρι
πάχος της ύλης μεταφυσικά φαινόμενα η τεττιγολαγνεία
είμαι και οίμαι αδιάκοπα ο απάτορας σκύμνος
με δέκατα διασχίζοντας το απειροστικό θερμόμετρο

λήξη της λέξεως η γλώσσα καλαμπούρι και βαθύ λουλάκι
να μπουγαδιάσω εκατό σελίδες σήμερα και ν' ανασάνω
φεύγοντας κανένας
ο θάνατος που μ' έχει ξεθεώσει κανένας
φυλλοροεί το τελικό σίγμα

δέος

εκών άκων απέρχομαι

Corona

Του PAUL CELAN


Από το χέρι μου τρώει το φθινόπωρο το φύλλο του:
είμαστε φίλοι.
Ξεφλουδίζουμε το χρόνο απ' τα καρύδια και του μαθαίνουμε να περπατά:
ο χρόνος γυρίζει πίσω στη φλούδα.

Στον καθρέφτη είναι Κυριακή,
στο όνειρο ο ύπνος,
το στόμα μιλά την αλήθεια.

Το μάτι κατηφορίζει προς το φύλο της αγαπημένης:
κοιταζόμαστε,
μιλάμε για πράγματα σκοτεινά,
αγαπιόμαστε σαν μήκων και μνήμη,
κοιμόμαστε σαν το κρασί μες στα κοχύλια,
σαν τη θάλασσα στη ματωμένη λάμψη του φεγγαριού.

Στεκόμαστε αγκαλιασμένοι στο παράθυρο, μας κοιτούν
από το δρόμο:
είναι καιρός πια να μάθουν!
Είναι καιρός να μάθει η πέτρα να ανθεί,
η ανησυχία να χτυπά την καρδιά.
Είναι καιρός να είναι καιρός.

Είναι καιρός.

Από τη συλλογή «Μήκων και μνήμη», μτφρ.: Ιωάννα Αβραμίδου, Εκδόσεις Νεφέλη 2007

ΘΕΟΣ ΓΟΡΓΟΦΤΕΡΟΣ

Του Νίκου Δεληγιάννη από την ποιητική συλλογή:
ΤΟ ΑΙΩΝΟΒΙΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ


Στα μάτια σου

η αέναη αχτίδα της επιθυμίας
διασχίζει
τη νύχτα της καρδιάς μου
και τη λαβώνει
σαν το κοφτερό λεπίδι της φωτιάς
Εκεί γεννιέται ο έρωτας
απόδημος θεός
αεικίνητος, αειθαλής
που στο σώμα μας
προστάζει τον πόθο
Στα μάτια σου
γέρνει ο ήλιος κι ανασταίνεται
ένα δισκοπότηρο χρυσό
που μας κερνά την ηδονή
Σώμα αρχαίο, διάφανο
που λάμπει
στο γοργόφτερο ποτάμι του χρόνου
και κατακλύζει
την κοίτη των ματιών μου
Αχτίδα κατάφωτη κι ελπιδοφόρα
στη νύχτα της ζωής μου.

Hot Blog

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΚΟΥΖΙΝΑΣ

Διαδυκτιακές Κουζίνες

http://www.epicurious.com/

http://www.recipesource.com/

http://www.cookierecipe.com/

http://www.recipeland.com

http://www.allrecipes.com/

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ


Ζωγράφοι

ttp://www.agios.gr/dreams.html



Blog Archive

ΑΝΙΧΝΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΝ-ΟΙΚΕΙΟΝ

  • ΠΟΙΗΣΗ - ΑΡΕΤΗ ΓΚΙΩΝΑΚΗ
Powered By Blogger