ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΟΥ

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΟΥ
ΔΟΚΙΜΙΟ-ΠΟΙΗΣΗ-ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

About Me

My photo
ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ, ΑΘΗΝΑ, Greece
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ - ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΙΔΕΟΠΝΟΟΝ

ΠΟΙΗΣΗ

ΠΟΙΗΣΗ
ΚΟΡΑΛΙΑ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΟΤΑΡΑΧΗ
Powered By Blogger

Η ΨΥΧΗ ΓΥΡΕΥΕΙ ΤΟ ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟ

Η ΨΥΧΗ ΓΥΡΕΥΕΙ ΤΟ ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟ

ΑΝΙΧΝΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΝ-ΟΙΚΕΙΟΝ

Friday, July 25, 2008

http://www.kiss.gr
http://www.loveradio.gr
http://www.orange932.fm
http://www.rythmosfm.gr
http://www.diesi.gr
http://www.galaxy92.gr
http://www.lampsifm.com
http://www.rockfm.gr


ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΠΑΤΕ ΜΗ ΞΕΧΑΣΕΤΕ ΤΟΝ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ...............................................................................

Πριν το τέλος

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Lucio Battisti
Τραγούδι: Βασίλης Παπακωνσταντίνου


Το τρενάκι γυρνούσε φωτισμένο και αχνό στον αέρα
κάτω η θάλασσα μ' ένα καράβι το φεγγάρι πιο πέρα
σε θυμάμαι συχνά που φορούσες ένα άσπρο φουστάνι
σε κρατούσα απ'το χέρι ότι ζούμε μου λες δεν μου φτάνει

Στα τραγούδια που λέγαμε οι δυο μας οι φωνές χαμηλώσαν
χαραγμένη καρδιά στο παγκάκι που μετά την προδώσαν
"μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι
πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη"

Κι εγώ που ζω για πάντα εδώ κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω
κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι
στο ρυθμό σου που καίει ακόμα αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά
κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία

Κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ
Κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι το τέλος μη δω

Σιδερένια η σκάλα και μου 'λεγες θα μείνουμε λίγοι
πήρε η νύχτα να πέφτει βαθιά κι ο αέρας με πνίγει
Μηχανές ξεχασμένες κι αδέσποτες στο δρόμου τη σκόνη
Σκέψου να ΄ταν το πάτωμα ασπρόμαυρο και να 'σου το πιόνι
"μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι
πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη"

Κι εγώ που ζω για πάντα εδώ κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω
κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι
στο ρυθμό σου που καίει ακόμα αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά
κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία

Κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ
Κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι το τέλος μη δω


Αχ και να σ' είχα εδώ

Στίχοι και Μουσική: Γιώργος Μίχας
Τραγούδι: Χάρις Αλεξίου και Ζωή Παπαδοπούλου


Αστέρι μου σβησμένο
γκρίζο μου δειλινό
κομμάτι μου χαμένο
αχ και να σ' είχα εδώ

Για να σου δώσω πίσω
αυτά που σου χρωστάω
να 'ξερες πως μου λείπεις
και πόσο σ' αγαπάω

Αχ και να σ' είχα εδώ...

Ρόδο μου μαραμένο
σκοτάδι μου γλυκό
τραγούδι μου θλιμμένο
πεθαίνω να σε δω

Για να σου δώσω πίσω
αυτά που σου χρωστάω
να 'ξερες πως μου λείπεις
και πόσο σ'αγαπάω

Αχ και να σ' είχα εδώ...

Ζωή μου καραμπόλα
μπαλκόνι στο κενό
μάταια που 'ναι όλα
αφού δεν είσαι εδώ

Για να σου δώσω πίσω
αυτά που σου χρωστάω
να 'ξερες πως μου λείπεις
και πόσο σ' αγαπάω

Αχ και να σ' είχα εδώ...

Για να σου δώσω πίσω
αυτά που σου χρωστάω
να'ξερες πως μου λείπεις
και πόσο σ'αγαπάω

Αχ και να σ' είχα εδώ...

Αφιερωμένα σε όλους όσους είναι ερωτευμένοι...
Και όχι μόνο.
Τα έγραψα γιατί μ' αρέσουν πολύ...

Blog Archive

ΑΝΙΧΝΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΝ-ΟΙΚΕΙΟΝ

  • ΠΟΙΗΣΗ - ΑΡΕΤΗ ΓΚΙΩΝΑΚΗ
Powered By Blogger