http://www.kiss.gr
http://www.loveradio.gr
http://www.orange932.fm
http://www.rythmosfm.gr
http://www.diesi.gr
http://www.galaxy92.gr
http://www.lampsifm.com
http://www.rockfm.gr
ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΠΑΤΕ ΜΗ ΞΕΧΑΣΕΤΕ ΤΟΝ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ...............................................................................
ΣΕΛΙΔΕΣ
About Me

- ΙΔΕΟΠΝΟΟΝ
- ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ, ΑΘΗΝΑ, Greece
- ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ - ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΙΔΕΟΠΝΟΟΝ
ΠΟΙΗΣΗ

ΚΟΡΑΛΙΑ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΟΤΑΡΑΧΗ
My Blog List
Η ΨΥΧΗ ΓΥΡΕΥΕΙ ΤΟ ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟ


ΑΝΙΧΝΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΝ-ΟΙΚΕΙΟΝ
Friday, July 25, 2008
Πριν το τέλος
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Lucio Battisti
Τραγούδι: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Το τρενάκι γυρνούσε φωτισμένο και αχνό στον αέρα
κάτω η θάλασσα μ' ένα καράβι το φεγγάρι πιο πέρα
σε θυμάμαι συχνά που φορούσες ένα άσπρο φουστάνι
σε κρατούσα απ'το χέρι ότι ζούμε μου λες δεν μου φτάνει
Στα τραγούδια που λέγαμε οι δυο μας οι φωνές χαμηλώσαν
χαραγμένη καρδιά στο παγκάκι που μετά την προδώσαν
"μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι
πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη"
Κι εγώ που ζω για πάντα εδώ κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω
κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι
στο ρυθμό σου που καίει ακόμα αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά
κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία
Κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ
Κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι το τέλος μη δω
Σιδερένια η σκάλα και μου 'λεγες θα μείνουμε λίγοι
πήρε η νύχτα να πέφτει βαθιά κι ο αέρας με πνίγει
Μηχανές ξεχασμένες κι αδέσποτες στο δρόμου τη σκόνη
Σκέψου να ΄ταν το πάτωμα ασπρόμαυρο και να 'σου το πιόνι
"μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι
πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη"
Κι εγώ που ζω για πάντα εδώ κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω
κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι
στο ρυθμό σου που καίει ακόμα αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά
κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία
Κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ
Κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι το τέλος μη δω
Μουσική: Lucio Battisti
Τραγούδι: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Το τρενάκι γυρνούσε φωτισμένο και αχνό στον αέρα
κάτω η θάλασσα μ' ένα καράβι το φεγγάρι πιο πέρα
σε θυμάμαι συχνά που φορούσες ένα άσπρο φουστάνι
σε κρατούσα απ'το χέρι ότι ζούμε μου λες δεν μου φτάνει
Στα τραγούδια που λέγαμε οι δυο μας οι φωνές χαμηλώσαν
χαραγμένη καρδιά στο παγκάκι που μετά την προδώσαν
"μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι
πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη"
Κι εγώ που ζω για πάντα εδώ κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω
κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι
στο ρυθμό σου που καίει ακόμα αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά
κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία
Κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ
Κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι το τέλος μη δω
Σιδερένια η σκάλα και μου 'λεγες θα μείνουμε λίγοι
πήρε η νύχτα να πέφτει βαθιά κι ο αέρας με πνίγει
Μηχανές ξεχασμένες κι αδέσποτες στο δρόμου τη σκόνη
Σκέψου να ΄ταν το πάτωμα ασπρόμαυρο και να 'σου το πιόνι
"μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι
πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη"
Κι εγώ που ζω για πάντα εδώ κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω
κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι
στο ρυθμό σου που καίει ακόμα αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά
κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία
Κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ
Κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι το τέλος μη δω
Αχ και να σ' είχα εδώ
Στίχοι και Μουσική: Γιώργος Μίχας
Τραγούδι: Χάρις Αλεξίου και Ζωή Παπαδοπούλου
Αστέρι μου σβησμένο
γκρίζο μου δειλινό
κομμάτι μου χαμένο
αχ και να σ' είχα εδώ
Για να σου δώσω πίσω
αυτά που σου χρωστάω
να 'ξερες πως μου λείπεις
και πόσο σ' αγαπάω
Αχ και να σ' είχα εδώ...
Ρόδο μου μαραμένο
σκοτάδι μου γλυκό
τραγούδι μου θλιμμένο
πεθαίνω να σε δω
Για να σου δώσω πίσω
αυτά που σου χρωστάω
να 'ξερες πως μου λείπεις
και πόσο σ'αγαπάω
Αχ και να σ' είχα εδώ...
Ζωή μου καραμπόλα
μπαλκόνι στο κενό
μάταια που 'ναι όλα
αφού δεν είσαι εδώ
Για να σου δώσω πίσω
αυτά που σου χρωστάω
να 'ξερες πως μου λείπεις
και πόσο σ' αγαπάω
Αχ και να σ' είχα εδώ...
Για να σου δώσω πίσω
αυτά που σου χρωστάω
να'ξερες πως μου λείπεις
και πόσο σ'αγαπάω
Αχ και να σ' είχα εδώ...
Αφιερωμένα σε όλους όσους είναι ερωτευμένοι...
Και όχι μόνο.
Τα έγραψα γιατί μ' αρέσουν πολύ...
Τραγούδι: Χάρις Αλεξίου και Ζωή Παπαδοπούλου
Αστέρι μου σβησμένο
γκρίζο μου δειλινό
κομμάτι μου χαμένο
αχ και να σ' είχα εδώ
Για να σου δώσω πίσω
αυτά που σου χρωστάω
να 'ξερες πως μου λείπεις
και πόσο σ' αγαπάω
Αχ και να σ' είχα εδώ...
Ρόδο μου μαραμένο
σκοτάδι μου γλυκό
τραγούδι μου θλιμμένο
πεθαίνω να σε δω
Για να σου δώσω πίσω
αυτά που σου χρωστάω
να 'ξερες πως μου λείπεις
και πόσο σ'αγαπάω
Αχ και να σ' είχα εδώ...
Ζωή μου καραμπόλα
μπαλκόνι στο κενό
μάταια που 'ναι όλα
αφού δεν είσαι εδώ
Για να σου δώσω πίσω
αυτά που σου χρωστάω
να 'ξερες πως μου λείπεις
και πόσο σ' αγαπάω
Αχ και να σ' είχα εδώ...
Για να σου δώσω πίσω
αυτά που σου χρωστάω
να'ξερες πως μου λείπεις
και πόσο σ'αγαπάω
Αχ και να σ' είχα εδώ...
Αφιερωμένα σε όλους όσους είναι ερωτευμένοι...
Και όχι μόνο.
Τα έγραψα γιατί μ' αρέσουν πολύ...
Subscribe to:
Posts (Atom)
Blog Archive
ΑΝΙΧΝΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΝ-ΟΙΚΕΙΟΝ
- ΠΟΙΗΣΗ - ΑΡΕΤΗ ΓΚΙΩΝΑΚΗ