
Ξέμεινα μόνη
στην ερημική παραλία
της προσμονής·

στην καταδικασμένη άμμο
με ξεπέρασαν
τα δάκρυα της οδύνης.
Εις ένδειξη αγωνίας απόλυτης
αφαίρεσα τα ρούχα μου
ξεπλένοντας εαυτόν,
στο καθαρτήριον ύδωρ,
απομακρύνοντας έτσι
το ανάθεμα της αμαρτίας.
Άγγελοι εξακολούθησαν να πετάνε ολόγυρά μου
ξεριζώνοντας
αργά αργά το φτέρωμά τους.