Nίκος Καρούζoς

(άτιτλο)

προέρχομαι από βάναυσο πράσινο κι από οδυνηρό γαλάζιο
τρώγοντας τα νύχια μου

σημάδι φαντασίας

κάποτε με κομψότητα
συχνά ματώνοντάς τα

βυθίζομαι στον ύπνο ωσάν αναπεσόντας με ιώδη άμφια
δυo συλλαβές ακόμη και θα κλατάρω
σε νοερά μου έντομα παρέτυχα με άσπρο ανεμιστηράκι
φωνητικός ο Αύγουστος που φτύνει λέξεις απ' το μεσημέρι
πάχος της ύλης μεταφυσικά φαινόμενα η τεττιγολαγνεία
είμαι και οίμαι αδιάκοπα ο απάτορας σκύμνος
με δέκατα διασχίζοντας το απειροστικό θερμόμετρο

λήξη της λέξεως η γλώσσα καλαμπούρι και βαθύ λουλάκι
να μπουγαδιάσω εκατό σελίδες σήμερα και ν' ανασάνω
φεύγοντας κανένας
ο θάνατος που μ' έχει ξεθεώσει κανένας
φυλλοροεί το τελικό σίγμα

δέος

εκών άκων απέρχομαι