Του Ζακ Πρεβέρ
(Σε μετάφραση Νίκου Δεληγιάννη)
Που πας καλέ μου δεσμοφύλακα
Μ’ αυτό το κλειδί λεκιασμένο από το αίμα
Πηγαίνω να ελευθερώσω αυτήν που αγαπώ
Αν υπάρχει ακόμη χρόνος
Και που την έχω κλείσει
Τρυφερά αλύπητα
Στην πιο κρυφή γωνιά του πόθου μου
Στην πιο βαθιά γωνιά του μαρτυρίου μου
Μέσα στα ψέματα του μέλλοντος
Μέσα στις ψευδαισθήσεις των όρκων
Θέλω να την ελευθερώσω
Θέλω να είναι λεύτερη
Ακόμη κι ας με λησμονήσει
Ακόμη κι ας φύγει
Ακόμη κι ας ξανάρθει
Ακόμη κι ας με αγαπάει
Ή ας αγαπάει κάποιον άλλο
Αν κάποιος άλλος της αρέσει
Κι αν εγώ μείνω μόνος
Και κείνη φύγει
Θα κρατήσω μόνο
Θα κρατήσω παντοτινά
Μέσα στα χέρια μου σαν εκμαγεία
Ως την συντέλεια
Τη γλύκα του στήθους της που το έπλασε ο έρωτας.
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.